Laatste nieuws
Kringloop Facebook Feed
SELFIE![]()
![]()
Een Wilsums meisje uit Australië![]()
Tussen de boeken vond ik vandaag een vergeelde oude krant. Het was een exemplaar van het Kamper Nieuwsblad van dinsdag 17 februari 1959, het jaar dat ik geboren werd. Waarom deze ooit en zo lang bewaard is, dat blijft een gok. Maar wel een beredeneerde. Want in de krant staat een groot artikel met als vette kop: ‘Gerrie van der Streek stond plotseling voor haar zieke moeder in Wilsum, die van niets wist’. Gerrie van der Streek was tien dagen eerder uit Australië vertrokken waarheen ze vijf jaar daarvoor met haar man Hendriks, een tandtechnicus uit Zwolle, was geëmigreerd. Gerrie was geboren en getogen in Wilsum. Na een moeizame start in Australië ging het het echtpaar voor de wind. Ze konden een autootje kopen en haar man had eindelijk, na eerst met zijn gezondheid gekwakkeld te hebben, weer als tandtechnicus aan de slag kunnen gaan. Gerrie had een brief gekregen waarin stond dat de gezondheid van haar moeder achteruit ging. Zo had ze een lichte hartaanval gehad. Gerrie en haar man besloten al het spaargeld bij elkaar te schrapen en voor Gerrie een vlucht naar Nederland te boeken. Dat kostte welgeteld 287 Australische ponden, toen een paar duizend Nederlandse gulden. Voor die tijd een enorm bedrag. Ze waren blut. Voor vertrek stuurde ze een telegram om haar komst aan te kondigen. De reis ging over Singapore, Calcutta, Karachi, Beirut en Zurich naar Keulen (Schiphol was vanwege een dichte mist gesloten). Per trein werd er verder gereisd naar Zwolle. Daar had ze het op het perron verschrikkelijk koud want in de opwinding van de grote reis was ze enkel met een zomers jurkje uit het warme Australië vertrokken. Van Zwolle ging het per taxi naar Wilsum. Bij aankomst in haar geboortedorp was het al bijna middernacht en pikkedonker. Eenmaal bij het ouderlijk huis herkende de herdershond van haar moeder haar niet en ging als een razende tekeer. In het huis aan de Westenbergstraat ging het licht aan. Haar zusje Gé deed open. Die keek of ze water zag branden. Drie minuten lang keken ze elkaar aan en zeiden geen woord. Toen vielen de zusjes elkaar huilend in de armen. Het telegram was duidelijk niet aangekomen. Gerries zieke moeder lag al te bed maar werd snel wakker geschud. Het werd een onvergetelijk weerzien. Pas om drie uur ’s nachts kroop Gerrie in de bedstede, doodmoe en koud, maar met een warm hart. De volgende dagen kwamen al haar broers (3) en zussen (ook 3) bezoeken. Het werden heerlijke dagen samen. Alleen, zo vertelde Gerrie aan de krant, moest ze aan het wat karige eten wennen. In Australië, zo zei ze, waren ze gewoon dagelijks een pond vlees te eten, wekelijks twee dozijn eieren, en verder veel kip en konijn. In Wilsum ging dat niet, de vleesprijs in Nederland was daarvoor veel te hoog. Haar moeder was inmiddels weduwe en woonde nog samen met haar dochter Gé in het huis aan de Westenbergstraat. Gé was wel getrouwd met ene Philip, maar die was zeeman en dus vaak voor langer tijd van huis. Wanneer de avontuurlijke Wilsumse Gerrie weer naar Australië is teruggekeerd vermeldt het artikel niet. Wel dat haar man eerst nog geld voor de terugreis moest verdienen. Maar dat zal vast wel goed zijn gekomen. Harry Stalknecht.![]()
![]()
Ps. De Westenbergstraat heette voor 1952 het Achterpad, een modderig zandpad. In 1952 werd het pad onder handen genomen en betegeld tot een heuse straat, genoemd naar Westenberg, toen veldwachter en motor achter veel Wilsumer initiatieven.
aflevering 257 folders, boeken en naslagwerken
aflevering 257 folders, boeken en naslagwerken
youtu.be
In deze aflevering duiken we de papieren in voor brochures, folders, boeken en naslagwerken etc op speelgoedgebied. Van reclame doeleinden tot passieprojecten.
MODE EN MEER![]()
- Waterschoenen –![]()
Afgelopen zaterdag zag ik de eerste jongedame in een korte broek op straat lopen. Het gevoel dat het mooie weer eraan komt maakt dat iedereen zin heeft in voorjaar en bezig gaat met plannen voor de zomer. Komt dat even mooi uit, want wij zijn daar achter de schermen ook al volop mee bezig! Zo wordt het gros van de badkleding momenteel verwerkt. Alles wordt uitgezocht, opgehangen en geprijsd. En dan komt het te zijner tijd, voordat je er erg in hebt, de winkel in. Dit geld voor de dames, heren en ook voor de kinderafdeling. Bij het uitsorteren van de badkleding zag ik ook weer hele leuke waterschoenen. Je voelt je als een vis in het water word er wel eens gezegd. En als ze dan slippers in de vorm van zo’n waterbewoner weten te fabriceren, dan vind ik dat wel heel geinig. Lekker anders, lekker nieuw. Tegenhanger hiervan waren geel/groene waterschoenen die heel veel weg hadden van de oude retro manden waarin boodschappen of de was werd gedaan. Zoals de manden van het merk Castella. Of kleine mandjes voor huishoudartikelen. Je ziet deze sfeer ook nog wel bij kindermandjes voor op de fiets. Al die vrolijke zomerse artikelen zorgen ervoor dat ik heel veel zin krijg in mooi. Groet Pam. ![]()
![]()
#tweedehandskleding #re-used #fashion #waterschoenen #voorjaar #mooiweer #kringloopkampen #kingloop #mode en meer
SELFIE![]()
![]()
Een Wilsums meisje uit Australië![]()
Tussen de boeken vond ik vandaag een vergeelde oude krant. Het was een exemplaar van het Kamper Nieuwsblad van dinsdag 17 februari 1959, het jaar dat ik geboren werd. Waarom deze ooit en zo lang bewaard is, dat blijft een gok. Maar wel een beredeneerde. Want in de krant staat een groot artikel met als vette kop: ‘Gerrie van der Streek stond plotseling voor haar zieke moeder in Wilsum, die van niets wist’. Gerrie van der Streek was tien dagen eerder uit Australië vertrokken waarheen ze vijf jaar daarvoor met haar man Hendriks, een tandtechnicus uit Zwolle, was geëmigreerd. Gerrie was geboren en getogen in Wilsum. Na een moeizame start in Australië ging het het echtpaar voor de wind. Ze konden een autootje kopen en haar man had eindelijk, na eerst met zijn gezondheid gekwakkeld te hebben, weer als tandtechnicus aan de slag kunnen gaan. Gerrie had een brief gekregen waarin stond dat de gezondheid van haar moeder achteruit ging. Zo had ze een lichte hartaanval gehad. Gerrie en haar man besloten al het spaargeld bij elkaar te schrapen en voor Gerrie een vlucht naar Nederland te boeken. Dat kostte welgeteld 287 Australische ponden, toen een paar duizend Nederlandse gulden. Voor die tijd een enorm bedrag. Ze waren blut. Voor vertrek stuurde ze een telegram om haar komst aan te kondigen. De reis ging over Singapore, Calcutta, Karachi, Beirut en Zurich naar Keulen (Schiphol was vanwege een dichte mist gesloten). Per trein werd er verder gereisd naar Zwolle. Daar had ze het op het perron verschrikkelijk koud want in de opwinding van de grote reis was ze enkel met een zomers jurkje uit het warme Australië vertrokken. Van Zwolle ging het per taxi naar Wilsum. Bij aankomst in haar geboortedorp was het al bijna middernacht en pikkedonker. Eenmaal bij het ouderlijk huis herkende de herdershond van haar moeder haar niet en ging als een razende tekeer. In het huis aan de Westenbergstraat ging het licht aan. Haar zusje Gé deed open. Die keek of ze water zag branden. Drie minuten lang keken ze elkaar aan en zeiden geen woord. Toen vielen de zusjes elkaar huilend in de armen. Het telegram was duidelijk niet aangekomen. Gerries zieke moeder lag al te bed maar werd snel wakker geschud. Het werd een onvergetelijk weerzien. Pas om drie uur ’s nachts kroop Gerrie in de bedstede, doodmoe en koud, maar met een warm hart. De volgende dagen kwamen al haar broers (3) en zussen (ook 3) bezoeken. Het werden heerlijke dagen samen. Alleen, zo vertelde Gerrie aan de krant, moest ze aan het wat karige eten wennen. In Australië, zo zei ze, waren ze gewoon dagelijks een pond vlees te eten, wekelijks twee dozijn eieren, en verder veel kip en konijn. In Wilsum ging dat niet, de vleesprijs in Nederland was daarvoor veel te hoog. Haar moeder was inmiddels weduwe en woonde nog samen met haar dochter Gé in het huis aan de Westenbergstraat. Gé was wel getrouwd met ene Philip, maar die was zeeman en dus vaak voor langer tijd van huis. Wanneer de avontuurlijke Wilsumse Gerrie weer naar Australië is teruggekeerd vermeldt het artikel niet. Wel dat haar man eerst nog geld voor de terugreis moest verdienen. Maar dat zal vast wel goed zijn gekomen. Harry Stalknecht.![]()
![]()
Ps. De Westenbergstraat heette voor 1952 het Achterpad, een modderig zandpad. In 1952 werd het pad onder handen genomen en betegeld tot een heuse straat, genoemd naar Westenberg, toen veldwachter en motor achter veel Wilsumer initiatieven.
Winkel Kampen Ambachtstraat 3
Maandag:
Dinsdag:
Woensdag:
Donderdag:
Vrijdag:
Zaterdag:
09:00–18:00
09:00–18:00
09:00–18:00
09:00–18:00
09:00–21:00
09:00–17:00
Brenglocatie Kampen Oslokade 1
Maandag:
Dinsdag:
Woensdag:
Donderdag:
Vrijdag:
Zaterdag:
08:00–17:00
08:00–17:00
08:00–17:00
08:00–17:00
08:00–17:00
09:00–12:30
