Laatste nieuws
Kringloop Facebook Feed
SELFIE![]()
Chicorei![]()
Een doos vol met oude clichés (stempels) bracht me deze week een heel eind terug op mijn persoonlijke tijdlijn en in Dalfsen. Het was rond 1988 dat ik me, net afgestudeerd, als vrijwilliger meldde bij de IJsselakademie (zeker wel met een K) toen gevestigd in het oude Pesthuis aan de Vloeddijk met de ingang op het plein aan de Molenstraat. Ik verleende daar vooral hand en spandiensten aan de blinde Freek Pereboom, die als medewerker de afdeling Lokale en Regionale geschiedenis van de door burgemeester Berghuis opgerichte IJsselakademie bestierde. Een fijne, alweer lang geleden overleden man, groot liefhebber van de frituur, die nu nog node wordt gemist. In die tijd werd er hard gewerkt aan een boek over de geschiedenis van Dalfsen. Freek, mijn vriend Jan ten Hove en ik vormden de redactie. We schreven ook zelf een bijdrage. Voor mij was dat het verhaal van Dalfsen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het zou mijn eerste ‘echte’ artikel worden. Voor het onderzoek trok ik regelmatig per trein naar het rustige stadje aan de Vecht om in het archief op het oude gemeentehuis bij de brug de nodige informatie op de duiken. De korte wandeling van het station (waar in de oorlog een NSB-er was geliquideerd, zo leerde ik later) naar de brug over de Vecht herinner ik me nog goed. Dalfsen, een stad aan de rivier, net als mijn vertrouwde Kampen. In het archief in de kelder onder het gemeentehuis had ik het rijk alleen. Ik struinde tussen de kasten, pakte wat ik nodig had en maakte honderden kopieën voor mijn verhaal. Ik herinner me een baret van de Jeugdstorm -de jongerenorganisatie van de NSB- die op de planken lag te verstoffen. Zo concreet kan het verleden worden. Dat alles met op de achtergrond de zoete geur van soep die er altijd stond te pruttelen voor de lunch van de gemeenteambtenaren en waarvan ik ook mocht nemen. Ik rookte toen nog en ook dat was daar geen probleem, archief of niet. Dat ik me er thuis voelde mag voor zich spreken. Voor mijn verhaal nam ik soms ook interviews af. Ik herinner me vooral nog de ontmoeting die ik had met een oude Dalfser boer. Toen hem koffie werd aangeboden en werd gevraag hoe hij die wilde antwoorde hij ‘zo duur mogelijk’, een antwoord dat altijd in mijn hoofd is blijven hangen. De bundel verhalen over de geschiedenis van Dalfsen verscheen in het jaar 1989. Een van de bijdragen ging over de Chicoreifabriek van Egberts. En daar komen de stempels weer in beeld. Want van dat bedrijf waren die afkomstig. Waarschijnlijk productetiketten. De wortel van de chicorei was in de Franse Tijd ontdekt als surrogaat voor koffie, die toen vanwege het Continentale Systeem bijna niet te krijgen was. De chicoreifabriek van Egberts werd in 1858 in bedrijf genomen, al gauw met een stoommachine, toen heel modern. Het bedrijf groeide en de chicorei werd over de hele wereld verscheept. Tot in 1965 wegens teruglopende vraag toch het doek viel. Een deel van de fabriek werd opgenomen in de uitbreiding van het gemeentehuis in 1986. En zo komt het dat de oorlog in Dalfsen en de chicoreiwortel voor mij met elkaar verstrengeld zijn geraakt. En de geur van soep. Harry Stalknecht
aflevering 283 verloren vlog uit de oude doos
aflevering 283 verloren vlog uit de oude doos
youtu.be
in deze aflevering een verloren gewaande vlog die bij het opschonen van de computer weer naar boven is komen drijven. Deze werd een dikke vier jaar geleden g...
MODE EN MEER![]()
- Denham –![]()
Denham is een gerenommeerd modemerk dat in 2008 is ontstaan op Nederlandse bodem. De Engelsman Jason Denham, met een passie voor denim, startte het label in Amsterdam. Zijn jeans zijn erg geliefd, omdat ze vaak prima van pasvorm zijn, een goede kwaliteit hebben en netjes zijn afgewerkt. Daar staat tegenover dat hoe meer aandacht iets krijgt, ook vaak de prijzen wat hoger gaan liggen. Het logo dat Denham voert is gebaseerd op zijn eigen eerste stof-schaar, maar is ook wereldwijd een symbool voor goede kwaliteit. Vandaag de dag verkoopt Denham niet alleen spijkerbroeken, maar ook andere dames- en heren kleding. En wanneer wij zulke kwaliteitsproducten vinden in onze collectie vinden we dat fantastisch. En dat delen we graag. Groet Pam![]()
#tweedehandskleding #re-used #fashion #denham #kringloopkampen #kingloop #mode en meer
SELFIE![]()
Chicorei![]()
Een doos vol met oude clichés (stempels) bracht me deze week een heel eind terug op mijn persoonlijke tijdlijn en in Dalfsen. Het was rond 1988 dat ik me, net afgestudeerd, als vrijwilliger meldde bij de IJsselakademie (zeker wel met een K) toen gevestigd in het oude Pesthuis aan de Vloeddijk met de ingang op het plein aan de Molenstraat. Ik verleende daar vooral hand en spandiensten aan de blinde Freek Pereboom, die als medewerker de afdeling Lokale en Regionale geschiedenis van de door burgemeester Berghuis opgerichte IJsselakademie bestierde. Een fijne, alweer lang geleden overleden man, groot liefhebber van de frituur, die nu nog node wordt gemist. In die tijd werd er hard gewerkt aan een boek over de geschiedenis van Dalfsen. Freek, mijn vriend Jan ten Hove en ik vormden de redactie. We schreven ook zelf een bijdrage. Voor mij was dat het verhaal van Dalfsen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het zou mijn eerste ‘echte’ artikel worden. Voor het onderzoek trok ik regelmatig per trein naar het rustige stadje aan de Vecht om in het archief op het oude gemeentehuis bij de brug de nodige informatie op de duiken. De korte wandeling van het station (waar in de oorlog een NSB-er was geliquideerd, zo leerde ik later) naar de brug over de Vecht herinner ik me nog goed. Dalfsen, een stad aan de rivier, net als mijn vertrouwde Kampen. In het archief in de kelder onder het gemeentehuis had ik het rijk alleen. Ik struinde tussen de kasten, pakte wat ik nodig had en maakte honderden kopieën voor mijn verhaal. Ik herinner me een baret van de Jeugdstorm -de jongerenorganisatie van de NSB- die op de planken lag te verstoffen. Zo concreet kan het verleden worden. Dat alles met op de achtergrond de zoete geur van soep die er altijd stond te pruttelen voor de lunch van de gemeenteambtenaren en waarvan ik ook mocht nemen. Ik rookte toen nog en ook dat was daar geen probleem, archief of niet. Dat ik me er thuis voelde mag voor zich spreken. Voor mijn verhaal nam ik soms ook interviews af. Ik herinner me vooral nog de ontmoeting die ik had met een oude Dalfser boer. Toen hem koffie werd aangeboden en werd gevraag hoe hij die wilde antwoorde hij ‘zo duur mogelijk’, een antwoord dat altijd in mijn hoofd is blijven hangen. De bundel verhalen over de geschiedenis van Dalfsen verscheen in het jaar 1989. Een van de bijdragen ging over de Chicoreifabriek van Egberts. En daar komen de stempels weer in beeld. Want van dat bedrijf waren die afkomstig. Waarschijnlijk productetiketten. De wortel van de chicorei was in de Franse Tijd ontdekt als surrogaat voor koffie, die toen vanwege het Continentale Systeem bijna niet te krijgen was. De chicoreifabriek van Egberts werd in 1858 in bedrijf genomen, al gauw met een stoommachine, toen heel modern. Het bedrijf groeide en de chicorei werd over de hele wereld verscheept. Tot in 1965 wegens teruglopende vraag toch het doek viel. Een deel van de fabriek werd opgenomen in de uitbreiding van het gemeentehuis in 1986. En zo komt het dat de oorlog in Dalfsen en de chicoreiwortel voor mij met elkaar verstrengeld zijn geraakt. En de geur van soep. Harry Stalknecht
Winkel Kampen Ambachtstraat 3
Maandag:
Dinsdag:
Woensdag:
Donderdag:
Vrijdag:
Zaterdag:
09:00–18:00
09:00–18:00
09:00–18:00
09:00–18:00
09:00–21:00
09:00–17:00
Brenglocatie Kampen Haatlandhaven 19
Maandag:
Dinsdag:
Woensdag:
Donderdag:
Vrijdag:
Zaterdag:
08:00–17:00
08:00–17:00
08:00–17:00
08:00–17:00
08:00–17:00
09:00–12:30
